Üşüyen sigaralar.. Şiiri - Evren Dalgıç

biz masmavi gökyüzüydük.
olmayan sevdalara
gözlerimizi kondurduk.
kuştuk aslında,
kanatları kırık,
bir yemi bile olmayan,
yollarda kırılmıştık...

saçlarını saklardık sevgilinin,
bir teline bin gözyaşı dökerdik.
destansıydı sevdalarımız,
ölesiye severdik.
çocuktuk belki,
anadolu bebesiydik.
bir bakışa,
bir ömür beklerdik..

bir elimiz cepte,
sokaklarda upuzuun bir yürüyüş,
aklımız yarda,
farkında olmasak da
sigaralarımız bile soğuktan üşümüş..
biz anlamasakta aslında,
her hayalimiz gibi,
yaşamımızda bir düşmüş.

boşuna uğraştık;
durmadan şarkılarla.
zorumuz neydi bilmem,
o bitmeyen hülyalarla.
zorduk;
zoru sevdik,
çalıştık, sevgi verdik didindik.
her sevda gibi bizde;
karşılıksızca yenildik.

şimdi ateşleri tükendi yandığımız yerlerin,
evlendik barklandık.
adı gitti namı kaldı yaşanan sevgilerin.
kimsenin bilmediği heyecanlar kaldı;
bir tek yüreklerimizde.
bir tek;
dolması kaldı boynu bükük gözlerin..

(Ankara Aralık 2006)