Üşüyen Ruhum Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Sıcak bir yaz gününde
Üşüyen bir ruha sahibim
Yolunu kaybetmiş
Kara kışın ortasında yapayalnız
İki üç kurt sesiyle ürken
Ama sessizlik de istemeyen
En önce yolunu şaşırmış ruh
Çıkmış bir kere bedenimden
Kolay kolay gelmez öyle
Çabalamaya da mecalim yok
Başına buyruk bundan sonra
İsterse donsun kışın soğuğunda
İsterse yansın güneşin altında
Bir kere kaybettim ruhumu
Çabalasam neye yarar
Kaybettim kaybettim de
O da gitmese olmaz mıydı?
Aciz bedenimi bir başına bırakıp
Tek başına çıktı yola
Dese hadi gel
Sonuna kadar gitmez miydim
Ama gitti bir kere
Çabalasam da neye yarar
Ah bu zamandan sonra?