Üşüyen Bedenim Değil Ruhum

Yağmur taneciklerine gözyaşı karışıyor.
Kar yapraklarına ruhlar değmekte.
Hava ağır mı ağır iniyor omuzlarımıza.
Bugün tebessüm edemedim
Ne yağmura, ne kara.
Oysa ki kar kaç kez gelirdi ki İstanbul'uma.
Yağmur da şaşırmış olmalı
Kendini doludizgin aşkla karşılamadığıma.
Hava ağır mı ağır,
Adımlarım usul.
Oysa ki coşkuyla yürürüm ben ıslak kaldırımlarda.
Bir de ağlayasım gelip durdu yanı başıma;
Ne git diyebildim ne de kal.
Benimle eve kadar gelince,
İçeri buyur ettim.
Şu an kirpiklerimde ayak izleri.
Gökyüzünün ağıdı da
Tenine ruhların yağmasından.