(HERKES KENDİ CENNETİNİ YA DA KENDİ KIYAMETİNİ YAŞAR KENDİNDE...)
Hiç bir yere sığmadın sen, kendinin dışında...
herşey oldun kendinin dışında...
En acımasız yalanları kendine söyleyip gittin!
Biliyordun ki nereye gidilirse gidilsin
kendinden kaçamaz insan...
Aslında gidemediğin ya da gitmeye çabalayıp
bir türlü varamadığın senin içindedir.
O hep arayıp bulamadığın kendinin içinde.
Özleyip, özleyip kavuşamadığın
Derinine inemediğin kendinin.
hep örselenmiş,zedelenmiş,ruhu incinmiş!
Bulup bulup yitirdiğin kendinin...
Oysa ne olursa olsun ne kendinle yapabilirsin artık ne de kendinsiz...
Kimi zaman yetemediğin,kendine fazla geldiğin,
Kimi zaman korkup endişelendiğin,bocaladığın,
İçsel kaoslar yaşadığın bu tozu alınmamış kirli dünyada
Sen bırakma kendini ve hiç sırt çevirme kendine,
Bıkma kendine sevdalanmaktan
kendini çoğaltmaktan (bıkma) kendin olmaktan...
UNUTMA Kİ BİR UZUN YOL OTOBUSÜDÜR DÜNYA,
KOLTUK NUMARAN BELLİDİR VE ASLA KORSAN YOLCU TAŞIMAZ...
(Birdal ERDOĞMUŞ/1998/MUĞLA/
NOT/ Bu ülkede herşey olabilirsiniz,sanatçı,hakim,savcı,general,başbakan hatta cumhu’rbaşkanı bile olabilirsiniz ama asla kendiniz olamazsınız...
Birdal ErdoğmuşKayıt Tarihi : 14.3.2011 15:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!