Üşütüyorum Şiiri - Cafer Yılmaz

ben taştan çıkardım ekmeğimi.
son ekmek paramla okudum.
yıllanmış şarap değildi bendeki,
yıllanmış ayakkabılarla düştüm yollara.
okudum,
adam oldum sandım.
okumakla da olunmuyormuş adam.
öyle dedi,
sırtıma jopu vuran adam...

bıyıklarımın yeni yeni
terlemeye başladığı çağlarda öğrendim,
para kazanmasını.
simit sattım,
su sattım pazarlarda.
ayazın vurduğu ellerle
ayakkabı boyadım terliklerimle.
kazandım...ekmek aldım...
elma şekeri aldım gizliden gizliden.

seninkinden farkı yok benimkinin.
şekli aynı seninki.
işlev aynı,
yeri aynı,
boyu aynı.
sadece ederi farklı seninkinin.
seninki milyarlık
benimki Allahlık...

açım arkadaş...
belki sen boğazda
ağzın şapır şupur...
balık yanında rakı,
rakı yanında dansöz...
sıcaktan bunalmış seninki.

bende suların bastığı sokaklarda,
üşütmemek için uğraşsam da benimkini,
üşütüyorum arkadaş....

Cafer YILMAZ