Üşütük Şiiri - Yusuf Işık 3

ÜŞÜTÜK

üşüyen zamanın
gezici baskınlarında
üşütmek üzereyken
yakayı ele verdim
masmavi göğün altında
haince gülümserken güneş
ben
çırçıplak yalnızlığıma
küfürler savuruyordum
kimim kimselerim yokluğa
kılıçlar kına
sözler ağıza tıkılırken
inadına inadına
yorganları
battaniyelere sarıyorlardı
elimde kalan
noktası konmamış
virgüle meyleden
isyankar cümlelerimdi sadece
bilmediğim yakarışlar içinde
tanıştırılırken
en yeni komşularımla
karanlığa gömülen gök
üniformaların yıldızlarını
daha bir parlatmak için
çoktan mesaiye durmuştu
ak kağıda
ilk öykülerin
ilk damlaları düşerken..8.10.2013