___ Üşüttün ___ Şiiri - Berkan Koloğlu

Aşk denen sarhoşluğun eksik kalmışken tadı
Figanımı duymadın mevsimlerden işittin
Sensiz kalmama şahit en sıcak ayın adı
Mart olmuştu bebeğim, kışlarımı üşüttün

Pembe düşler görürken senle siyaha döndü
Öyle uzakta değil, gün soruyorsan dündü
Bana verdiğin ışık, bir elvedayla söndü
Düşte görmekten korktum düşlerimi üşüttün

Bunca dert yüklemenin neydi sence günahı
Her gece çile içtim bulamadım sabahı
Ayaz yedim ya gece, kalmaz mazlumun ahı
Ayazlarda titreyen dişlerimi üşüttün

Sen ki; çiftçi misali ruhuma acı ektin
Ve her şeyine rağmen bu gönül için tektin
Ne yaptım ki, böylesi sönmez şekilde yaktın
Gözden yaş oldum aktım yaşlarımı üşüttün

Bağrımı açıp açıp aynalara bakarken
Aynanın arkasından adın kalbe çakarken
Ve nihayet sonunda sensizlikle çökerken
Bağrıma taşlar bastım taşlarımı üşüttün

Ne yediğim yemekti ne de içtiğim içmek
Dünya nimetlerinden istemiştim vazgeçmek
Bir dileğim kalmıştı o da âlemden göçmek
Son lokmam haram oldu aşlarımı üşüttün