Belki de bu günün, sonunda olur,
Geceler Gündüz‘e koşar, gecikme.!
Bendeki algılar, sonsuza vurur,
Bu gönül sana emanet, üşütme.!
Sabrına taş koyma, yeterli deme,
Gün gelir geriye gelir, belleme,
Bedenim suskunsa, bak da söyleme,
Olur da yoktur, gitti dedirtme.!
Geçmişte ulaştım, senin sevgine,
Hep seni sevdim, sözümdür yarına,
Koy yüreğimi, içine kalbine,
Bu gönül sane emanet, üşütme.!
Ben burada görüp, sevmedim seni,
Her yönüne bakarak, gördüğüm teni,
Ben de hep sen vardın, yaşam temeli,
Kimseler değmesin, sakın yıktırma.!
Ayrılık dalında, meyve olmuyor,
Beni bilen herkes, kimdir demiyor,
Belli ki bendeki, seni tanıyor,
Bu gönül sana emenet, üşütme.!
Sensiz kalmaktansa, nefessiz oldum,
Seni üzmek istemedim, yoruldum,
Çok düşündüm, ve çokça yol yürüdüm,
Darılma yollara bakıp, sürdürme.!
Bir dalım yaşam dı, birisi sendin,
Doğuştan feryadım, eden neferdin,
Miadı bu böyle, olsun isterdim,
Bu gönül sana emanet, üşütme.!
13.12.25 / Saat 09,09
MİADI (Mehmet AY)
Kayıt Tarihi : 13.12.2025 11:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!