Üşürüz Şiiri - Salih Yıldız

Kış güneşi çalmış dünya, dört mevsimde üşürüz.
Sıla-i rahim terk olmuş, muhtaçken görüşürüz.

Herkes kendi âleminde, kükremiş aslan gibi,
Derdimizi neşemizi biz bizle bölüşürüz.

Komşuluk mu? Hak getire, sanki düşman kapıda,
Hayalimizde didişir, rüyada dövüşürüz.

İşimizde işçi ile patron kanlı bıçaklı,
Yalnız iken kendimizle, çekinmez boğuşuruz.

Böyle değildik biz amma, ne oldu bize bilmem,
Evladı ayalimizle her daim sövüşürüz.

Çok garip bir zamandasın anla artık Garibî,
Şükreyle ki bari derdin, yazışır konuşuruz…