...Üşürsün Ozanım…Üşürsün….

tanrıların arabası* ile yasemin sarayların
buluştuğu gün aşılacak denizler
yetim sığırcık sürülerinin çığlığında duyacağız
kurumaya durmuş
mümbit ırmakların fısıltısını

acıyla gülümseyeceğim çağımın sızısına
-yabancılaşmaya-
erken vakitler ağıt yakarken suyun uykusuna

mahmur bir gölgede susacak yaşam
nehir yataklarını ıskalayan yağmurun
ben olduğumu kimse bilmeyecek
vakitsiz bir rüzgârın
çarpıp durduğunu kayalıklara
akrebi ürküten suyun ağrısına
ağladığımı sessizce

izimi yürüyeceğim

enlemler boylamları götürecek
insanı sorgulayacak titrek bir dağ
yeller eserken tepede
imler ırlayacak sevda güllerine

havada hüzünlü bir ezgi
:
'üşürsün ozanım….üşürsün”

hiçbir türkü
bu denli neşter olmamıştı yüreğe
tedirgin bakışlarda bileniyor ateş tanrısı
acılı kentlerin tümünü yakacağım
ah volkan dölü!
kuyulara gömeceğim haritaları
tersyüz olacak yerküre

kör karanlıkta anlama düşmek
boynumun borcu olsun

ödeyeceğim!

sesimden geldim
pusula sesimin yaslı yüzüne
vade doluyor bak
en hakçası düşen yüzüm
sesime yürümek
nasır tutmaz acılar
tohumlanmış yüreğimle

ne desem ki
nasıl anlatsam

kimse görmeyecek
kimse bilmeyecek

(*) Zodyak’taki 3. burç olan İkizler, antik zamanlarda “Tanrıların Arabası” olarak nitelendirilirdi.

(17 Şubat 2004)
('ŞİKÂYETNAME', Hayal Yay. Temmuz 2010, Sayfa 24)