Üşürsün Bensiz Şiiri - Nurten Hıdıroğlu

Ben yarınlara küskünüm
Yarınlar bana kırgın
Sormadan fikrini,
Güvendim diye ona.
Kader ağlarını örünce,
Kaldık mı şimdi ortada.

Yok musun artık sen?
Gerçekten yok musun?
Sesini duyup,
Konuşamaz mıyım seninle.
Dokunamaz mıyım tenine.
Ah...acıyor...
İçim acıyor.
Yanıyorum...
Ötesi var mı?

Keşke.....
Keşkelerde kırgın bana bilirim.
Engelleseydim gitmeni.
Gözlerinin içine akıtı verseydim yüreğimi.
Avuçlarına koyuverseydim kalbimi.
Bırakmasaydım ellerini.
Uzanıp öpseydim,
O mis kokulu tenini.
Ama insan bilmiyor.
İnsan görmüyor.
Bir kapris uğruna harcıyor,
En değerli günlerini.

Olmaz ki....
Benim daha sana söyleyecek sözcüklerim var.
Benim seni mutlu edecek günlerim var.
Benim sadece sana sakladığım,
Çılgın gecelerim var.
Torunlarımıza anlatacağımız,
Ne çok anılarımız var.

Buram,buram sen kokarken caddeler,
Ben şimdi bu Bursa'nın sokaklarına
Sığar mıyım?
Her köşesinde anılar canlanırken,
Ben şimdi bu Bursa'nın lodosunda,
Yapraklar misali,savrulmaz mıyım.

Ah gitme....
Gitmemiş ol.
Tüm bunlar kötü bir kabus olsun.
Çünkü bilirim soğuktur mezar taşları
Üşürsün bensiz.....