Üşürdü yalnızlığım kıyıda,
Gündüzden yeni bir güne geçişlerin akşamlarında,geceyarılarında.
Hem de Üsküdarın Kız Kulesi'ne kederli bakışı
Ve martıların Boğazın sularına karışan çığlıkları gibi üşürdü.
Sonrasında teknelerin sesi yırtardı suları,
Gecenin sularına karışan güneş takılırdı vapurun pervalerine.
Vargücüyle kıyılara çarpıp dururdu dalgaların öfke nöbetleri.
Kanayıp dururdu geçmişten kalan yaralar.
Sonra sakinleşirdi dalgalar denizin soğuyan koynunda.
Dağılırdı yalnızlığın sisi Boğazı'n serin sularına.
Balıkçılar içimin karanlık sularında açılırdı umuda.
Umuda atılırdı bütün oltalar ve ağlar.
Oysa ki boşunaydı tüm seferler umutsuzluğun kara sularında.
Tutulurdu gün,ay ve yıl yokluğunun tüm zamanlarında.
Tutulur da sabahsız bir uykuya yatırırdı
Beni de,
Seni de,
Tüm şehri de en derin sularda.
Kayıt Tarihi : 26.3.2022 20:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!