Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bingöle kar yağardı
Üşüyordu sana yazdığım türkü
Öykülerimizle ısınırdık
Ayaz akşamlarda
Babamın kederli bakışlarını
Yorgan misali üstümüze örterdik
Çok erken büyüttüler bizi
Ama hep çocuk kaldık
Paramparça hayatlarımızla
Panzerler ezip geçiyordu
Çocuk sevinçlerimizi
Ve şimdi yarım kalmış
Lekesiz sevinçlerimin
Ezgisini yazıyorum
Sahi hayat nedir
Dünden kalma umut kırıntılarım mı
Heybemde taşıdığım
Oysa imgesiz büyümek isterdim
DERSİM Gibi
İMGESİYE ANLAMIYLA GÜZEL BİR ŞİİR KUTLARIM ŞAİRİ
imgesiz büyümek; delice bir düşünce...keşke mi???bilmiyorum...kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta