Üşür Yüreğim Şiiri - Alev Yavuz

Ferman versem sebepsiz gidişinde ölümüne;
içindeki sıcağı üşür yüreğimin,
kıyamam ki hareleri pesbembe gül tenine,
kendini yok eder gamzelerimde gülüşlerim.

Bir bahar dalı gibi gümrah yeşildi umutlarım.
Hiç tükenmezdi senli benli konularım;
kuşlar gibi özgürdü dudaklarımızda aşk
sarılışımızda yiter giderdi korkularım.

Bir gün ansızın!
kiraz ağacı kapıda
takılı kaldı bakışlarım...
Sebepsiz gittin.
İnsanı kedere
insanı küfüre
insanı ölüme denk bir hisle
bırakıp gittin...

Ferman versem sebepsiz gidişinde ölümüne,
içindeki kanı donar yüreğimin.
Kıyamam ki anılarda bıraktığın güzel izlere,
son çare adını anan dudaklarımı mühürledim.