Tutulmus yollarin issiz gölgelerinde
düs alir ellerimi yalnizlik kentine
üsür gözleri yarali kusun
kanatlarinda ülke
terk edilmis sokaklarda
firtina icinde geceyi saran mavisi gözlerin
saclarin rengi kar yumaginda sürgün
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta