Üşür Fidelerim Şiiri - Olcay Kasımoğlu

Utanırım insan yoksulluğuna
Ele güne karşı çıplak yüreğim
Üşür fidelerim, üşür içimde ki tohumlar
Harmanım kesat olmuş

İnsan yorulur bazen insan olmaktan
İnsana durmaktan, kalbine ayna tutmaktan
Oysa insan olmak, çoğalabilmektir başkalarıyla

Işığa zulüm bir çağdır yaşadığım
Zalimler otağında
Güneş gözbebeklerimi okşamıyor

Silkinsin yüreğimin yorgunlukları
Sağır kalabalıklardan aldım kendimi
Yüreğimde bir çocuk
Umut çiçekleriyle gönlümü okşuyor