Üşümüyorum...üşüyorum...

Ne zaman bir çiçege dokunsam
Kilim deseni kokuların dolar içime
Ucu yanık asker mektubu gibi umut dolu
Mapushane şiiri gibi dipdiri
Bense oturdugumuz banktayım
Üşümüyorum

Seni anlatıyor kendim kendime
Seni hatırlatıyor kendim kendime
Kendim kendime acımasız
Yüzüme vuruyor kendim kendime korkaklıgımı
Haykırmadın diyor kendim kendime aşkını
Fırtana önüne katıyor dalgaları
Parçalıyor dolaştıgımız sahilleri

Kalkıyorum banktan
Sagırlaşıyor mektup
Kararıyor yarınlar
Şiirlerin saçına aklar düşüyor
Çekip gidiyorum bilnmeze
Üşüyorum