Üşümüşüm Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Kuş kokacak ellerim,yuva aramaktan
çırpınacak serçe serçe,kahırlı ötüşlerle...
zamana yarın yarın sarkan günler mi kaldı
kanırtan böğürten acımı bilmem...
gayrı cenab-ı aşktan geriye kahırlı göğüs kaldı...
başını dizime yaslayan,hıçkıran bir de dut sazım...
dişliyorum acılarımı yakınmadan zıkkım zıkkım...
ellerimi gözyaşımla yıkamayı tuzum,tuzum
ne kötüymüş ellerin zifti yalnızlık kokması...
ekmeği öpen ellerim,seni öpemiyor yasnura
yüreğim bir mahpushane gibi kararıyor, üşüyorum...
ağzım acımı acı, bağırtan acı
ellerim tütün diye dayıyor ilacı, sarı ilacı...

gözlerin buluta girdi acıyla yüklü
oturup ağlarım,bu akşam üstü
sevdamın yüreğine kuşku üşüştü
yiyip bitirecek beni haberin olsun

ben geçkin bir gülüşüm
çürümeye üşüşmüşüm
kışa girmiş gibi ömrüm
ta yürekten üşümüşüm
seyduna'yım üşümüşüm

ömrümün rüyasını gösterdin bana
sonrada harcadın koydun kanlara
kuşku bir kurt oldu düştü canına
yiyip bitirecek seni haberin olsun