Üşümüştünüz... Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

üşümüştünüz, omuzlarıma kondunuz
tırnaklarınızla getirdiğiniz
çöplerin farkında mıydınız

ben bunalırken
siz titriyordunuz haziran rüzgarında
hangi yuvasız kuşa kucak açmayacaktım
getirdiği çöpleri ceplerime doldursa da

kimi atarken buğday tanelerini yerlere
benim avuçlarımdan yediniz büyük bir keyfle
belki bilmediğimdendir en son ne yediğinizi
onun için katık da etmiş olabilirim sevgimi

haydi gitme vakti geldi
açın artık kanatlarınızı
nasılsa ben çıkartırım cebime bıraktıklarınızı
siz daha görmediniz öbür omzuma konanları
ısındınız
rahatladınız
lütfen beni rahat bırakınız!