Üşümüştüm Şiiri - Erman İlkay

hafızamı kurcaladım aşka dair,
geçmişimi sorguladım yine,
sisli yamaçların eteklerine bakındım,
yırtık resimlere, solgun mektuplara bakındım,
sen çıktın karşıma,
üşümüştüm, yorgundum.
.....
......
ayak üstü bir lokanta karın tokluğuna,
aşk dediğin otura kaldı yanıma,
acıkmıştı,
doygunluk verdim ona,
o bana koca bir ihanet.
kara bir tren çığlık attı gidenin arkasına,
ben ordaydım,
üşümüştüm.
öl demişti,
kursagında yamalı sevdalar bırakarak,
kalbine bir kaç iğne saplayıp sevene
o giden can dı,
oradaydık üşümüştük,
bir cekete baktım bir sana,
ben halen ölüm orucunda,
bünyem bitkin,
bir sen bir ceket,
-al üşüme,
benim üzerime düşen.
üşütmüştüm,
aşk sebep verdi halsizliğime.
bir fesleğen,
bir ateş böceği,
gecenin sessizliği ve sen,
yarım yamalak hüzünsüz hüzünler saptadım kendimce,
her sorgu yazıldı ehliyetime,
ben de senin için şiirlere.
korkmuştuk aslında,
üşümek bahane,
titriyorduk ya ondandır.
üşümüştüm, ceket, sen, sonra koşa koşa gelen ben.
aşk sanmıştım üşüten,
oysa o sen.