Üşümemişti Ellerin Şiiri - Ruhat Alp

Anlamayan yoktur,ilkbaharların çoşkulu dilini
Sonbaharın teslimiyetini
Avuçlarını göğe doğru açmış ağaç anlatır bizi öylece
Sakin rüzgarlarla üşümüş selvilerden ne kaldı geriye bilmiyorum?
Büyük marketler altında antik medeniyetler var
Birgün bulurlarsa kemiklerimi
Anlaşılır mı yaşarken ki fırtınam?
Sen ki sokak çocuklarının ısındığı ılıman bir iklimsin
Bir masal inandım yıllarca
Arkamda telaşlı geçmişim
Anlamadığım bir halk türküsü kadar yakındın
Buz tutmuş bir gecede yüreğinin sıcaklığını tutunamamışlarla Paylaşırken yakaladım seni
Suskundun,
Üşümemişti ellerin.