Üşümemiş Şiirler Şiiri - Deniz Ercivan

ben şimdi bu şiiri yazmasam da
başka ne yapsam?

kalksam, bulaşık yıkasam ki biliyorum günlerdir
herhangi nebat ve zerzevat
uğramamış tencerelere
açlıktan eşyaların kulakları upuzun
evde bulaşık yok!

hani pencerelere temiz perde takayım desem
gecenin gözleri kör, camlar buğulu
şimdi ben ne yapsam da sustursam
bu ısırgan dalaması yüreği
yarasını kaşıyabileceğim ancak bir kalem
melhem de kalmamış evde
tutsam kendimi sokağa vursam
nöbetçi eczane arasam
pijamalarımdan acizlik yürür
çekiştirir durur ayaklarımı gitme diye depresyonum

dikkat dikkat dikkat uygun uyak,
uygun adım!
uzaktan bir fener ışığı kamaşır yüreğim
marş marş otur oturduğun yerde anlarım bunu ben
ben şimdi bu şiiri yazmayıp da başka ne yapayım?

balkonda pembe gülüm kurumuş
unutmuşum sulamayı
hiç hava almamış balkon
onu da yokluğumla üşütmüşüm
mümtazdan aldığım bu iki solak elle
yani ben şimdi başka ne yapabilirim?

iki eliminin solak olduğu sağ elimin
eldivenlerini kaybettiğimden beri
hiç tozu alınmamış olduğundan sağ tarafımın
kalksam açsam elektrik süpürgesini
salsam borusunu içime
ya çeksem şiiri, ya da geri itelesem
onun o horultulu sesini
tırmanıp çıkmaya çalıştığı o kuyuya geri

tek suç ortağım onun borusu olsa
ve onunla karşılıklı desteklesek tüm infazları
kesin dayanır kapıya konu komşu
alt kattakiler ve üst kattakiler
gözlerine hayret, ağızlarına ise
kuşkusuz tıkanırdı, ölmüşüm dedikodusu

bir el çekip merhaba sonra ben onlara
tutsam bir tutam içimin varoşlarından
"alın işte bu hüznüm, alın bu da kederim desem!"
sonra da çekip elektrikli süpürgeyi fişinden
atsam toz bezini
camlara yarın size temiz perdeler
balkona da gül desem...

bu şiiri yazmadan hiç soluksuz
pürüzsüz bir uykuya dalsam
henüz gecenin örtüsü kaymamış olsa
hiç ayakları üşümemiş rüyamın
ben zaman da sıcacık bir şiirmişim
zaman beni öyle yazsa

ben de zamanı tüm sabahlara artık yaz...