Üşümekten Korkuyorum Şiiri - Süleyman Topcu

Bir yıldızı kayarken tuttum ucu ucuna
Işığı sıcaktı
Elimi yaktı, ruhumu yaktı, ciğerimi yaktı
Nefesim yetmedi, gücüm yetmedi, elim tutmadı
Tutunamadım
Kötü düştüm yükseklerden
Belim doğrulmadı bir daha
Sürüne sürüne öğrendim yürümeyi
Bahara ermese de
Güzden güze yürüdüm
Soluğum yettiği kadar

Altında derin yaralar saklı
Gün gün üst üste biriken
Her güne bir hançer yarası düşen
Sayısı sayılmaz yılların

Üstüne konacak kaç yıl örter
İçimde saplı hançerin açtığı
Sızısı süren, yarası sızan
Kapanmaz yarasını

Umudu tüketmiş, hayali tükenmiş
Adım adım
Her adımı hasret yüklü
Ağrı yüklü, acı yüklü
Kışa yürüyen ömrümün
Ha bir adımı eksik ha bir adımı fazla

Üç mevsim güzü yaşadım
Önümde bir kış kaldı
Üşüdüm
Çok üşüdüm
Yoruldum üşümekten
Artık ölmekten çok
Üşümekten korkuyorum