Çiçeklerin açması bile başka burada,
Kokması bile başka.
Burada başka güller orada başka.
Delikanlıysan son ver hadi hasretliğe.
Bitsin şu kış.
Kuşlar gelsin yine bahçene!
....
Üşümek,
Bile senin yanında olunca güzel.
Üşümek bile
Sensizken başka.
....
Akşam olunca da benim buralar kış,
Güneş batınca da doğunca da.
Cehennem gibi tepemde yanınca da kış.
Görme, duyma, bilme.
Bahar değil, yaz değil.
Buralar sensiz karakış...
...
Üşümek,
Sadece benim alınyazım mı?
Sen orada sıcacık odanda da üşüyorsun belki...
...
Gözlerinde başladı şu ayrılık,
Söndürdü sonra bütün ateşleri.
Bir zaman mutluluk yanındaydı...
Sonra kapını bir kere daha çaldı mı?
Hadi söndür şu ateşini.
Hadi yak ya da eskisi gibi...
Uzaklardan seninde yanına gelecek şu kış.
...
Üşümek,
Belki son sığınılacak yorgan.
Unutacağım üşüdüğümü biliyorum,
O yorganın altında yine senli hayallere dalarken!
...
Üşümek,
Gider sen gelince yanıma yeter ki sen gel.
Ya da gelir yanıma ve hiç gitmez.
Sensizken.
04.01.2018
İbrahim ArslanKayıt Tarihi : 4.1.2018 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!