Üşümek Şiiri - Edibe Ylz

Bazıları sanarlar ki,
İnsan yalnız soğuktan üşür.
Yalan efendim, katiyen yalan!
Korkunç, buzdan yapılmış kalplerden üşür.

Ve işte en güzel, en rengarenk baharlarda
Ne ana yüreğinden bile sıcacık, şefkatli
Güneş ısıtabilir üşüyen kalpleri
Ne de boyunlarına doladıkları atkılar, kat kat kazaklar..
Hep kalplerinin içi üşür, hep ruhları ıstırapla donar.

Ah, işte o üşüyen cam yürekli,
Güzel insanlar!
Onları ne bu hastalıklar
Ne de bu kasvetli havalar mahvetti
Yine
Kendilerinden olan insanlar hasta etti.

Ya onları hasta edenler?
Kaçarlar onlar geçmiş ve gelecekten
Bugünden ve de dünden.
Her şeyden ve herkesten.
Peki ya, yolun sonu geldiğinde
Kendilerinden de kaçabilecekler midir?