Üşümek Şiiri - Koray Feyiz

-Üşümek-ten yoruldum!
Ateşim söndü,odam soğuk,gölgenizde bekliyorum.
Pervanesi oldum kalbimde sınadığınız bıçakların,
Kölesi oldum.

Ayrılıklara bir uçak bileti…
Kırkbeşlik bulutlardan tüm
Bu harmanladığım yağmur,
Sizin için değil yalnızca,köpeklerinizin de.
Yüzüm ölü aşklarla kurumuş bir taşlık,

susadım,
Yok su.

Unutmayın,hırlıyım! demiştim
Kalbimde bıçaklarla sınanmaktan;
Bu mavi kalkan altında –üşümek-lere kırgın.

Oysa,

bir zambak kadar güzeldir –üşümek-,
İnce dalları yerlere kadar sarkar,
Duvarları aşar,hendeklerden atlar,
Kırlarda tökezler,düşer,yeniden kalkar.