Üşümek Şiiri - Yiğit Pekzeren

Üşümek çekti canım.
Soğuk senin gibi etrafımı sarsa,
Biri de buz gibi ellerini enseme basarsa,
Donacak kadar üşüsem de kanım,
Yine de bahçedeki senden kara bakarım.
Bakarım, çünkü üşümek çekti canım.

Üşümek çekti canım.
Sıcak evlerdeki kutuptan düşler,
Kutuptan düşler benim ciğerime işler.
Ciğer de ciğer olsa, sönecek gibi bir hal!
Sen soğuk, sen bu gece benimle kal.
Biz kabanları bu soğukta ateşlere attık.
Ufacık ayaklarla dağ gibi karlara battık.
Üşümek çekti canım, üşümek ki araftan,
Gelsene yatağa soğuk, gel, bu taraftan.

Üşüyorsa önün, arkan, tepen, yanın,
Kıymetini bil, senin de üşümek çeker canın.