Üşümedim Yandım Ben Şiiri - Mehmet İslami

Başımdan bir kova sevda döküldü
Karakışta üşümedim yandım ben
İlmik, ilmik ciğerlerim söküldü
Tan atınca ışımadım sandım ben

Öyle bir ataş ki alevi derin
Kara dumanları kalkmıyor serin
Gücü yetmiyor ki yedi kat yerin
Hammal oldum taşımadım dendim ben

Cevri cefâsını yükledi bana
Çektirdiği çile tak dedi cana
Arzıhâl gönderdim yüce Sultana
Pervaneyim; adım, adım indim ben

Aklımı alarak deli eyledi
Boş olan şeyleri dolu eyledi
Çölü; İSLÂMİ’nin yolu eyledi
Seksen sene kaşımadım yundum ben