Üşüyordun be gülüm! ...
Gülyaprağın da çiğ...
Kirpiklerinde kırağı...
Dona kaldın erken,
Cemreler düşmedi dahâ.
Yüreğin kor kalır bakışların da,
Miyden bulanır, başın döner
Ne haddine serhoşluk senin?
Kim düşünür Seni, kim üzülür?
Benim üzülmem kadar?
Masumca yıkılır duygular,
Ten'ini koklamışsa bahar
Hâzan yaprakları kururken,
Sen de bitersin be gülüm! ...
Avutmaz beni yokluğun
Bitmez tükenişler de umut,
Gelmeyen son bekleyişler.
Sahipsiz mezarlar da,
Okunur sanma fatihâlar
Kimsesizlik kol gezerken.
Bozulmaz büyü muskalarlâ
Üflemekle azalmaz acılar.
Geçip giden sevdalara inat
Karlar yağar üstüne,
Erir saçaklar da buz,
Hangi göz değmişse tene,
Bahtındır, kalır her dem.
Taze yaradır, gün kanar
Üşütürsün be gülüm! ...
Sallanan bir koltukta,
Bildiğini okur zaman
Kaybettiysen bir lâdesle,
Bitmiştir Sana yaşam.
Musallâhta yatarken Sen...
Üşümedim de bana!
De ki gülüm, üşümedim
Bileyim ki, güzel ölüm.
Kayıt Tarihi : 7.1.2010 08:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu güzel çalışma ile karşılaştım.
Tebrik ederim
Yaşayacaklarınız,
Yaşadıklarınızdan
daha renkli,
Daha hareketli,
daha bereketli
Geçmesi temennisi ile
Doğum gününüzü tebrik eder
Sağlık
Afiyet
Başarı dolu bir ömür
Yüce Rabbimden niyaz ederim
Osman ERDOĞMUŞ
SAKARYA
TÜM YORUMLAR (2)