Usulsüz Şiiri - Burcu Bir

Allah kahretsin ki yine kadehlere düşüyorum
Kederinden midir, kaderimden mi bilmem
Viks gibi kesiyorsun genzimi
Zift gibi karartıyorsun gecelerimi…

Aslında;

Dilimdeki tetrelik, gözümde ki çiselenme, burnumda ki çekişme, elimde ki tutmazlık
Vurdumduymazlığım, acılara şaşmazlığım, bu direnişçi aymazlık
Al basan geceler de kan kusmalarım, gözyaşlarımın geçtiği yerde ki yarıklarım
Düşüp kanamalarım, sonrasında ki sarıklarım ve arık çaresizliğim
Akla ziyan tükenişim, heba sıkışmalarım, kendimle atışmalarım senden değil…

Uğultusunda caddenin kayboluşum, tren raylarında çakıl taşı oluşum
Çarşı ortasında karşı durduklarım, çağrışımlarında bulduklarım
Anımsattıklarında kaybolduklarım, kendimi ararken sana çıkan yollarım
Israrla direnişim, aklımdan geçenlere süngülenişim senden değil…

Kahredişim, içip içip yoluna düşmelerim, bu kendimden geçmelerim
Tarifi mümkünsüz, ünsüz gecelerim, gizli öznesini yitirdiğim cümlelerim
Tenimi sıyıran tel örgülerine değişim, sınırlarına dayanışım
Alıp başımı kendime kaçışlarım, yelkenlerimi bir türlü açık sulara açamayışım
Dalıp gitmelerim, dönüşünde ki irkilmelerim soğuk sular da dökünmelerim senden değil

Bendimden taşmalarım, geceye sataşmalarım, kadehlere bulaşmalarım
Ettiklerim, biçtiklerim, ışık aşkına dönen pervaneyi çözemeyişim
Hayallerim de bile hayalini edemediklerim, taze asfalt sıcağında erimelerim
Bedenimden aşıp, sana çarpılmalarım, bu ruhu azat etme çabalarım
Hüzünle sevişmelerim, yastıkla bütünleşmelerim, duvarla sözleşmelerim senden değil…

Dedim ya aslında;
Hepsi kendime, hepsi kendimce
Ama biraz usulsüzce…

Burcu BİR

17.07.2008 – 18.08.2008

Arık: Zayıf, cılız, kuru, sıska (TDK)