Usuletle ve Suhuletle Şiiri - Buğra San

USULETLE VE SUHULETLE

“Usuletle ve suhuletle” derdi eski bir baş aktör
Ezber bozmaz dizilerin her bölümünde,
Naifti, hoştu, dillendikçe dinlendiren
Dinledikçe sakinleştiren.
“Usuletle ve suhuletle…”

Sanki kulağa rast makamlı bir nameydi
Yavaşdı ve emin adımlar ateşliyordu,
Her nefesi alırken kazandırıyor,
Kazanmakla kalmayıp kolayca verdiriyordu.
“Usuletle ve suhuletle…”

Şimdi biz bilmez olduk bu şarkiyan dili,
Köşeli, sivri, yuvarlasan tangırdayan revaçta.
Başından sonuna dinleyecek kadar ne zaman,
Ne de alaka bıraktık sığırcıklaşan dağarcıkta.
“Usuletle ve suhuletle…”

Pırıl pırıl bir genç görsem ağzında tespih,
Yine bir gülnihal aldı bu gönlümü,
Sim ten, gonca fem, bibedel ol güzel.
Ne güzel ne güzel ne edebi ve ne özel.
“Usuletle ve suhuletle…”

Ama öğrendik biz de ayakta aş yerken,
Fast olmak lazımmış, ivedilik dururken
Sabah yatırdıysan bir işe hazineni
Akşama kazanmalıymışsın nemasız faizini.
“Usuletle ve suhuletle…”

Bir selam verecek kadar cesaret
Alacak kadar tahammül gerekmezmiş.
Yetişmeli her kim nereye koşuyorsa
Varmalıymış teyyare hemen Fransa,Bursa.
“Usuletle ve suhuletle…”

Buğra San(24 Temmuz 2007)