Usulca tut ellerimi giderken

Susuyorum,
Beklercesine güzellikleri.
bu arada unutmamak gerek
aradaki uçurum yüklü sessizlikleri
ve deşerek her şeyi ortaya çıkan binlerce soruları.
en iyisi mi gitmek,
sessizce, hiç arkaya bakmadan.
Usul usul
hoşçakal bile diyemeden gitmek.
Acısız kalmak,
kanamamak,
kanatmamak gözlerin derinliğini
hesapsız ve sultasız

sebepsiz değil ya yangınlar
sebepsizde değildir gitmeler.
acıyı çekenler kadar çektirenlerde çekselerdi
acı olmazdı
dünyada.
işte bu yüzden küçüğüm,
daha fazla acımadan gitmek en iyisi
sessizce ve usulca.

belki günü saran ağır ölüm kokusu,
belki de
tarihin belleğine kazınan lanetlerin yazgısı,
kim bilebilir ki neyi ne zaman bulacağımızı
ve ne zaman kaybedeceğimizi.
Usulca tut ellerimi giderken
Ürkmesin yem verdiğimiz kuşlar