Usulca sıvışıyor sensizlik

dudaklarım sızlıyor
kanım çekiliyor
ve öylece kala kalıyorum
seni düşünürken

yine bir gece vakti
sabaha yüz tutmuş karanlık
o bile dayanmıyor
yokluğuna
usulca sıvışıyor sensizlikten

bir ben kalıyorum
baş başa hayalinle
hayalin bile gerçeğin gibi
düşlerime zehir katıyor damla damla

birikiyor suskunluk
bir gün ardından patlayacak
bağıracak kızacak sana
neden sevgili neden

bu kadar acıtır sın
öldürmez sin beni
bu kadar mı gaddar yüreğin
bu kadar mı sevgilisin
merhametli olsan öldürürdü
gidişin

anlamıyorum seni
katlanamıyorum sana
sana dair tüm hatıralara

katlanamıyorum varlığıma
bir yok oluşa başlık attın
ve beni yarım bıraktın

sanırlar ben yetimim
ondan bu ağlamak lı bakışlarım
sanırlar ben öksüzüm
bu yüzden sanırlar aldanırlar ses siziliğim

bilmiyorlar ben seni yitirdim
bulamıyorum
sancılıyım
kıvranıyor kanlık gözlerimde
acı veriyor sensiz güneşe bakmak

senden nefret edemiyorum bir türlü
yaşattığın yaşatacağın yıkıma karşın
kırıldım
üzgünüm
kanıyorum

seni sevmekten kendimi kurtaramıyorum

kurtarmak isteyen kim!