Usulca Şiiri - Mehmet Tektemur

hatıra defterinin arasında kurumuş bir gül buldun
aldın kokladın usulca
içine içine çektin
hissettim
çok yanlış umutları taşımaktan yorgunduk
uzandım kiraz dalında dudaklarını buldum
uzandım usulca öptüm

ilmik ilmik sana dokunduydu
el emeği göz nuru duygularım
ıslaklığı alın terimdi
sahiydim
usta işiydi sevişim seni
kusursuzdu

usulca girmiştim kalbine
usulca çıktım
dokundun
kuru gül yaprakları gibi dağıldım yüreğinden

kaç şiddetinde bir hüzün yok eder ki insanı
bu kadar kolayca senden koptum