Üşüdüm Annem! Şiiri - Fatih Bilgin

Vatan için yanarım dedim
Yanamadım be annem
Ben senin hasretinle
yanarken dondum!
Sen olsaydın yanımda
Hiç ben üşürmüydüm annem!
Hani dalından düşmüş serceyi
Avuçlarım icine alıp
Çocukken hohlarda
ısıtırdım ya!
İşte sen beni öyle ısıtırdın anam!
Elimi tutsan ateş gibi olurdum
Yüreginin sıcaklıgı da
vallahi ısıtırdı
Tüm taburu!
Vatan bizim anamız dediler
Sarıp sarmalamadı ya!
En çok buna yanıyorum anam!
Sen anasın yüregin bütün acıları kaldırır! Sakın!
Sakın ki babama donarak öldügümü söyleme ne olur.
Erkektir hem aglayamaz da o!
Kahpe kurşun deymiş gögsüne de!
Yüregi parçalanmış de!
Aslan gibi savaşırken düşmanla!
Böyle bilsin babam!
Bir de yavukluma!
Göstermeyin bedenimi!
Böyle hatırlamasın beni!
Saramadım diye yanmasın!
Donmuş bedenimi!
Ne sinsi bir ölümdü sardı bedenimi! Bilmiyorum ki
Acaba önce nereden girdi
Kınalı ellerimden mi yoksa
Yorgun ayaklarım dan mı?
Kalbim en son donmustur
Muhakak çünkü orada çok sevgilerin sıcaklıgı vardı
Sen gibi, vatan gibi,
Halkım gibi!
En çokta ismini
Silahımın kabzasına,
Kazıdığım aşkımın..
Ne olur söyleyin de
Guslümü çok ama çok
Sıcak su ile versinler
Uzun uzun
Yıkasınlar beni!
Üşüdüm be annem
Üşüdüm! Çok üşüdüm!

27.10.2018