Damlayan gölgemin halesinde bir zifiri
perçinlenmiş bekleşir-
ken
yaşanmayan ölümler diker belleğim;
te
ni
me
ruhumu,
sesime hayatı...
ben,
ne zaman bana ağrıyan bir ses kazısam alfabeye
üşürüm.
............
üşüdüm.
Kayıt Tarihi : 22.8.2005 21:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!