/benzi uçmuş sokak lambaları
buğular üflerken
bahardan habersiz miydi?
ben gibi…/
bekledim
ellerimin üşüdüğünü bile bile
dalgın gözlerime inen sis
yüreğimde kelepçeyle bekledim…
çay yeşili sokaklar
nefessiz kalmışcasına hareketsiz duran yağmur birikintileri
tamamlanamayan cümlelerin yarısını da yutan rüzgarlar
ve çalıntı saniyelere doluşan anılar
üşümüş müydü ben gibi...
üzüntüyle dolan hava
nem mi kokardı böyle?
matemin hangi tonuna bürünür özlemler
ve yarım kalmış öpüşler
kirpiklerimden şafaklar söküyorum üşüyerek
şimdi yüreğimin hışırtıları arasında
karanlıktan korkan bir çocuk gibi
çocukluğumun gözlerinde ki ıslaklıkla
anne duasına sarılıp bekliyorum...
yalan yüzünle değil
annem gibi sar beni hayat
üşüdüm…
Kayıt Tarihi : 29.3.2017 23:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
peki yakından
eller neden soğuk ..?
Sevgiyle,kutlarım…
En doğru s/özünü arıyor, hüzünde demlenen garip gönül.
Hayranlık ve üzgünlükle anlayabilmek için kabirleri.
O ne uykusuzluklardı dilsiz zamanlarda.
Yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (33)