Üşüdüm
sonbaharın serin bir gecesiydi
yine sensiz hayallere daldığım
beynime mıh gibi saplanmış
vedalar vardı
ağlayan düşlerimde.
Üşüdüm
sen yine yoktun
sarı yaprakların üzerimde uçuştuğu
ayazın içime çöreklendiği hoyrat gecede
yalnızlığa uyandığım kaçıncı sabah
ben ki o her sabah dul uyandım
ve sarhoş bakışların idolüydüm
Üşüdüm
yine sensiz bir gecenin sonunda
yıldızlar sevişirken gök yüzünde
martıların kulak çınlatan senfonisi eşliğinde
yakamozları seyrettim sensiz
beynimden söküp atamadığım sevdan
sana doğru sürüklendiğim hayallerim
gecenin koynunda ağlayan bir çocuktum
orospunun yüreğinde sakladığı
göz yaşlarıydım
mendilim yoktu silecek
başımı yaslayacağım bir kafes
o kafes ki sıcaklığınla yanan sinen
o sinen ki yıllarca uyuya kaldığım
tek adres.
Üşüdüm
yokluğunda..!
01.12.2015
Aydınlı İbrahim DİKMEN
İbrahim Dikmen 2Kayıt Tarihi : 1.12.2015 02:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir bahçeme ziyaretiniz ve nazik yorumunuz için teşekkür ederim.
Teşekkür ederim beğeniniz için.
Teşekkür ederim Çiğdem hanım.
TÜM YORUMLAR (16)