Üşüdüm Şiiri - Zamanın Tanığı

Penceremin camına akseden şehrin yalnızlığında
Uzayıp giden yollardaki ışık pırıltıları hatırlatır bana seni.
O kadar uzaktadırlar ki,
Bir anda silinir radyoda çalan sevda ezgisi.
Yüreğimi burkan bir hüznün küstahlığı kapladığında ruhumu,
Anılar gelir, gözlerin gelir aklıma.
Beni ben yapan, hayatın anlamını sorgularken köşemde,
Elimde bir kadeh ve bir sigara vardır,
Teselli ikramiyesi olarak sadece.
Sabahı beklerim ve günün ağarmasını
Şu soğuk Aralık akşamında.
Belki güneş doğar ve takvimden bir yaprak daha eksilir,
Belki kader bir güzellik daha yapar
Güneş bile ısıtır inatla kışa rağmen bedenimi.
Yanardağların içinde olsam nafile
varlığın gibi hiç bir şey ısıtamazdı beni.