Üşüdüm Şiiri - Mehmet Nesim Yarba

ben üşüyecek kadar üşüdüm
önce ellerim titredi
sonra gözlerim

yiyip bitirdim tükenmekte olan yüreğimi
yırttım geceyi doğuşuna hasret
bir sen kaldın umutlarımı yeşerten

papatyanın sevinciydi bende kök salan
her halimin sebebiydi
üşüyen ellerin sıcaklığı

kaldırım başlarında bıraktım düşlerimi
doldurdum sayfalara alan günlerimi

kaybolurken düşen yapraklar içinde
hüzünlere gömülüp yandım çöpçülerin ateşinde

deli zamanın günahıydım yazılmayan
ömür yetmezliği dedim
mevsimler bitti