Üşüdüm Şiiri - Yavuz Ergün

ve işte bir kez daha döndüm sana
yıllar sonra yorgun Anadolu’dan
eski bir gökyüzü vardı tanıdık bir gökyüzü
ellerimi dokundum ıslak sabahına
Üsküdar’ına salep satanlarına
unuttuğum türküleri söyledim
bir martı inip çıktı bir martı sonra
bir yel vurdu denizin oradan
eskimiş saçlarıma seyrek saçlarıma...

eğer bizden bir şey yoksa bu şiirde
yalan bütün söylediklerim yıldızlara
ve döndüm işte bir sabahtı
kayıkçılar yeni uyanmıştı daha
dalgın dalgın baktım Üsküdar’dan
dalgın bir Beşiktaş’a....

sen uyuyordun eski günler uyuyordu
sıkıntıların yoksul çocukların kuytularda
içimden öpmek geldi eğildim
aldırmadan sıkıntılarına bırakılmış çocuklarına
taşını toprağını yıllarca özlediğim
uyandırdım uykularından salepçilerini
uzaktaki bir martıyı gösterdim
ve dokunup duran yeli saçlarıma...

ne varsa güzeldi işte sendekilerin
ama öyle insanlar vardı içinde
başkalarını düşünmeden yaşayan
aç susuzluk kuytularda donmuş
yoksul çocuklarına aldırmadan
yürüyüp gidenler yollarında...

ne martılara bakıyorlardı çığlık çığlığa
ne salepçilerine düşün
döndüm işte böyle değişmeyenleri de gördüm
ve üşüdüm öyle çok üşüdüm...