Üşüdük Şiiri - İsmail Özabacı

bir akşam üstüydü
bir kapı aralığında elimi yüzüne sürdüm
ben üşümüştüm
usulca aldın ellerimi avucunun içine
ısıtmaya çalıştın minik ellerinle
benim yüreğime bir ateş düştü
sen üşümüştün

yeşil gözlerin parladı birden
bir yıldız mı kaydı
güneşmi uğradı yoksa gözlerine
hilal kaşların yukarı kalktı
ben üşümüştüm,
sen üşüdün
biz üşüdük

biz birbirimizi öyle çok özledik ki
hasretimiz yaktı içimizi
ama biz üşüdük...