Üşüdü Yüreğim Şiiri - Adem Efiloğlu

Bir kar tanesi düştü
Üşüdü yüreğim,
Buz tuttu kutuplar misali...
Gözyaşlarım
Dam sarkığı buzlara döndü...
Dondu Nefesim
Sen diyemediğimde...
Hasretim oldun
Yarasa kanatlarının gölgesinde...
Yalınayak kumsallarda
Yalpalayarak dolaştığım
Yosun kokulu sevdamdın
Aradığım yakamozlarda...
Bir ay doğarken gözlerime
Bulutların ruhumu kapattığı
Yüreğime yürüdü siyah bir düş
Yüreğimde söndü seni hatırladığımda...
Üşüdü yüreğim
Sensizliğin her safhasında…

Göz kırpı mı mesafedeydi uzaklığın
Gözyaşlarının buz tuttuğu yerde
Hüzün oldu şarkılarım
Varamadığım vuslatlarda
Hasretti adın
Tuz kokulu denizlere yazdığım
Yem yapıp balıklara
Kuyruk çırpmalarında silip
Durgunluğunda kaybolduğum
Vurulduğum bir avcının
Zıpkınının ucunda...

Üşüdü yüreğim
Seni bulana kadar
Bulduğumda küresel ısınma misali
Çözüldüğüm
Ilgıt ılgıt
Aktığım sıcak denizlerine
Çağladığım niagara gibi
Unutmuşluğum, sensizliğe
Unutmuşluğum, hasretine
Unutmuşluğum
Sensiz geçen her günüme…

Üşüdü yüreğim ellerine
Ellerinde bak şimdi
Hadi!
Ne olur artık,

Isıt beni…

Adem Efiloğlu