Üşüdü Sevdalarım / Hüzün ve Gözyaşı

Ellerim üşüdü bu sabah, haziran sıcağında
Üşüyen eller değil, duygularımdı.
Çıplak ve yalnız kaldılar
Ana kucağına hasret bir yavru gibi
Sokak ortasında sessizce ağladılar
Hiç kimse farkında bile olmadı

Üşüdü sevdalarım, üşüdü güzel aşklar
Kadir bilmeyen kalpler sayesinde
İhanetin pençesinde can havliyle
Çırpına çırpına can verdiler
Susadılar, dudakları çatladı
Onlara bir damla su veren bile olmadı

Ürkek ceylanlar enselerinde hissetti
Tehlikenin soğuk pençesini
Onları yokluğa götürdü kader çizgileri
Teker teker kayboldular kan denizinde
Sırça bir gemiye bindiler, parçalandılar
Kıyıya vurduklarını gören bile olmadı

Birden doldu kalpleri hüzünle
Yağmur dolu bulutlar gibi
Dökmek istediler gözyaşlarını sessizce
Kin ve nefretlerini kusarcasına sağnak sağnak
Yağdırdılar biçarelerin üstüne
Bir katre merhametleri bile olmadı

Gittiler tuz ekerek yaralı yüreklere
Arşa yükseldi sızıları geride kalanların
Olmazların üstüne bina ettiler sevgileri
Gücü yetmedi tutmaya tek başına bileklerinden
Sıyrıldı, düştü bir ah sesiyle boşluklara
Bir daha yitiklerden haber alan bile olmadı

Güzel bir rüya gibiydi gerçekte yaşanılan
Hani süresi kısa olur ya güzelliklerin
Şükür sana ve güzelliklerine sevgili,
Diye haykırırken yaralı yüreğim
Yalnızca hüzün ve gözyaşı bırakarak geride
Sevgime bir teşekkür bile eden olmadı