Üstünü karaladım dokuz eylüllerin

Posta kutusundaki mektuplar gibi unutuldum
Anneme sakın söylemeyin yenik düştüm tutkularıma 
Yatağın tersinden uyudum uzun bir süre
Ne kadar takvim varsa hepsini topladım
üstünü karaladım dokuz eylüllerin
Sanki raptiyelerle sarılı bir kılıfla kaplıydı ruhum 
Bavullarımı toplayıp gittiğim gün bir yaş daha büyüdüm
Değersiz hissettiğim her an için saçımdan bir tel kopardım
Beklentilerimi reçel kavanozlarına koydum
Kapağını kapattım bir daha açılmamak üzere
İnsanlara harcadığım her telaş için
Aynaya bakıp defalarca kendimden özür dileyeceğim
Uçan balonlara bağlayacağım keşkelerimi
Ömrüme benzeyen bir şarkı dolayacağım dilime
Ağlamayı cami avlusuna konulan bebeklere bıraktım
32 dişim gözükürcesine gülümseyeceğim hayata
Vasiyetimdir, ben ölünce gül dikmesinler mezarıma