Üstünden kaç bahar geçti, sayamadım,
Kaç sonbahar vurdu kalbime, dayanamadım.
Bir bakışın vardı, unvan gibi taşıdım,
Ama sen, sen bana hiç bakmadın.
On yıl öncesiydi, film gibi aklımda,
Bir sonbahar vardı, bin bahara bedel aslında.
Tatmadım baharın kokusunu,
Yüreğimde korkusunu.
“Git” dedim önce, kal diyemedim,
Kendi yangınımda ben, bile bile eridim.
Otogarda gördüm seni, elin başkasında,
Yüzüm düştü yere, kalbim tam ortasında.
Geçtim karşısına, gözlerim doldu,
Hiç tanımıyorsun, bakışın buzdu.
Yüzsüzlüğün kolunda altın bilezik gibi,
Her adımın vurdu bana, kurşun misali.
Kayıt Tarihi : 28.12.2025 02:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kahve Kokusu




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!