Üstün İnsana Şiiri - Harun Torgay

elma yanaklı bir çocuğun düşlerinde uyandı zaman... uzundu.. çok uzundu özlemim geçmişten gelen ve Finlandiya kadar soğuktu yüreğim usulacık göğsümde ninovaya kadar uzansamda hiç değmedi ellerim çöle buzu da hissetmezdim ellerim donmuşken neye dokunduysa ellerim sönüverdi nereye gittiysem bulanıklaştı ve Nietzsche kadar sıcaktı yüreğim üstün insana.. gökyüzü kadar mavi deniz kadar dalgalıysa yüreğin durma! söyle şarkılarını tüm insanlığa duymuyorsa kulaklar görür elbet bir kardelen dağda yürüyen azmini duyar elbet kırmızı anka kül olup doğduğunda bile sesini.. anadoluya kadar uzansamda hiç değmedi ellerim sevgiliye buzu da hissetmezdim ellerim donmuşken güneşe kızsamda beklerim sabahı bilirim ki her gün habercidir bekleyene umutla gelen.. elma yanaklı bir çocuğun düşlerinde uyandı zaman...