koştuk hayatın acımazız koynuna
geçti yıllar sen büyüdün ben büyüdüm
bir öyküydü o ince parmaklarında ölüm
nur gibi yüzüne doymadan
bende sende ölümü yaşadım oğlum
biz el ele tuşup yürümeden,
kardeşce doyasıya oynamadan
bağrıma seni basmadan
tahıl gibi savruldum
üstümüze kar yağdı oğlum
hani evimize gün doğacaktı
camımızda ay yansıyacaktı
ocağımızda neşe olacaktı
sen benden gideli duvarımızı buz tuttu oğlum
senden sonra
ne masada çiçek kaldı nede bende hal kaldı
dizlerimin bağı çözüldü
dermansızım
yaşarken içimde derman öldü oğlum
sen yokken
artık dilimde damağımda tatmı olur
gözlerimde fermi kalır
sen yokken bu can bende olsa ne olur
olsa ne olur
ben benden geçtim sendeyim
çalalı teni ölüm
ben çokdan toprağın malıyım oğlum
Kayıt Tarihi : 17.1.2013 15:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!