Üstüme güneş yağdıkça

yağmurlu bir tan yeri,
gözlerimin içine düşmeli
sabaha araladığımda alamutta.
biraz daha onarılarak yangın yerlerim
biraz daha yeşile çalsın diye yağmura bırakarak
ağustos ayını yangınıyla yıkayarak
çırılçıplak ve sadece bir ağız sıcaklığına
tenimi ağzımdan soyarak, saklayarak.
tarih on beş ağustos
bir halkın kara tarihine sıkılan ilk ışıklar
bu gün denizleşiyor güneşle.
belki bu ikibin onbir yılında benim ağumda
yağmurlu tan yeriyle şafağa
ekilen ilk ışık olur.
içimde yitirdiğim kendimi
ayağa kaldırıp yollara vurdurur
ışıklı tarlalar ekeneğine işçiliğe.
bu döktüğüm son yaprak olmalı yürek çınarımdan
ve kara sevda gibi çırçıplak
kar altında hazırlamalıyım
gürleşerek çıkmak için bahara
karsuyı yalazıyla damarlarımı tutuşturarak
nadaslamalı sonra,
son bir aşka başlamalıyım ilk yazda
ay ışığı yağan bir akşamda
alçak gönüllü çınara yakışan aşka.
yaşım ne derse desin yüzünü çizeceğim aşkın
şiir dizeleriyle hemide.
ellerim ve yüzüm buruşuk olsada
aşkımın yüzü pürüzsüz elma olacak
alını seçip dişleyeceğim yeşilinden
ağzımda dişim eksik olsada
ki, hala eksiğim yok ellisindeki ağzımın.
belki de bu umutla gebereceğim.
olsun ne çıkar, ağzımda al elma düşü
yemyeşil bir umut gibi gömüleceğim.
kederli yapraklar mevsimindeyim
bir daha kısmet olmayabilir,
yeşil yaprağa durmama çınar yüreğimle.
olabilir, yinede türküler yakacağim
son soluğumun sıcağından.
son sesi de olsa bir aşk türküsünün.
yada aşıkın kod adı ayrılığa dair türküler.
umutlu şiirler düşüreceğim,
bir aşkın sabahına kadar.
göğsüm dost sözü gibi geniş
rahat soluklanacak yüreğime.
biliyorum aradığım bendedir, aşkda ölümde
aşkda yorulacağım ölümden önce
keder keder kederlensem de.
yüreğimde ay ışığı sevdaya doyunca
üstüme güneş yağdıkça
gölgemi gövdemle taşıdıkça.
suyum ölüm uykusuna uyumadıkça
ömrüm yetene dek aşka,
aşkça.