Üstüme geliyor zaman.

üstüme üstüme geliyor zaman.
nefes nefese günler ardımızda
boğuyor umutları boğazından

çektikçe
kısalıyor bir yerinden
ha bitti ha bitecek

bir yerinden
sağılıyor umut

çıkrıkta kelep boşalıyor
büktükçe bir yerinden

bir şeyler var
birileri var
insanı yok sayan

kendi kendine düşman
sana düşman
bana düşman
beşikteki bebeye
bastığı toprağa
soluduğu havaya düşman

nereye kadar bu düşmanlık
bu kin
bu nefret
bu talan
bu aymazlık
nereye kadar
böyle dönecek bu çark

böyle nereye kadar
sürecek bu saltanat

oysa
umudu var bebelerin
hem de
hayatta karşılığı olan.

Dağlarında yeşersin ışkınlar
Açsın istiyor can
çiçek gönüllerinde

Onlar
istemiyor
ne spreyle delinsin ozon
ne atom
ne nötronla yıkılsın umutlar

daha dün ağlamadı mı
hiroşimaya binlerce insan

ey talancılar
ey vurguncular
kaçtıkça kovalayan
kovaladıkça kaçanlar

kirletiyor
tüketiyor
çalıyorsunuz
bebemin nefesini

havasını
suyunu
sağıyorsunuz hunharca
doğayı
her şeye rağmen
utanmadan